ပန္းကေလး

အပိုင္း (၃)

ေထာင့္ခ်ိဳးေလးတစ္ေနရာမွာေပ့ါ  ။ ပန္းပင္ကေလးမွာပန္းကေလးေတြ ပြင့္ေနဆဲပဲ ။
ေကာင္ေလးက ပန္းပင္ကေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ေနတုန္းသူ႔ေဘးနားကို လူတစ္ေယာက္ ေရာက္လာလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ ။ ေကာင္ေလးထက္ အနည္းငယ္အသက္ႀကီးပုံေတာ့ရမယ္ ။ အမ်ိဳးသမီးက ေကာင္ေလးကို ဘာလို႔မ်ား ပန္းပင္ကေလးကို ဒီေလာက္ေတာင္ၾကည့္ေနရတာလဲ ။ ကၽြန္ေတာ္ သေဘာက်လို႔ပါ ။ ၿပီးေတာ့ ဒီပန္းပင္ကေလးမ်ိဳး ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ စိုက္ခ်င္လို႔ ။ ဟုတ္လား။ ဒီပန္းပင္မ်ိဳးက ရွားတယ္ ။ ဒီၿမိဳ႕မွာ ဆိုရင္ ဒီေနရာကလြဲလို႔ မင္းဘယ္မွာမွ ရွာလို႔ရမယ္မထင္ဘူး ။ ခင္ဗ်ားက ဒီပန္းပင္အေၾကာင္းသိလို႔လား ။ ......အို သိပ္သိတာေပ့ါ ။ ဒါတို႔စိုက္ထားတဲ့ ပန္းပင္ေလးေလ ။ အမ္ -- ဟုတ္တယ္ ။ ဒါဆို ခင္ဗ်ားကဒီပန္းပင္ပိုင္ရွင္ေပ့ါ ။ ေအာ္ တို႔စိုက္ထားတယ္ဆိုမွေတာ့ တို႔က ပိုင္ရွင္ပဲေပ့ါ ။ အင္း.... ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္မွာစိုက္ခ်င္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကို မ်ိဳးေစ့ေလးပါေလးေရာင္းပါလားဗ်ာ ။ သူက မ်ိဳးေစ့နဲ႕စိုက္တာမ်ိဳး မဟုတ္ဘူး ။ ကိုင္းကူးၿပီး စိုက္ရတာ ။ ဒါမ်ိဳးပန္းေတြတို႔ဆီမွာအမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ ။ မင္းတကယ္ စိတ္၀င္စားတယ္ဆိုရင္ေတာ့ စိုက္ၿပီးသားအပင္ေပးပါ့မယ္ ။ ဒါနဲ႕ မင္းက ဟိုတစ္ေန႔က အိမ္မွာ ပန္းပြင့္ေလး လာေတာင္းသြားတဲ့ အန္တီတစ္ေယာက္ရဲ႕သားထင္ရဲ႕။ ဟုတ္တယ္ ။ ေမေမ့ကို သိလား။ မသိပါဘူး ။ အဘြားေျပာလို႔ သိရတာ ။ မေတြ႕ေတာင္ မေတြ႕ဘူးလိုက္ဘူး ။ ကဲ မင္းလိုခ်င္ရင္ ၿခံထဲမွာ လိုက္ယူေလ ။ ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႕ အမ်ိဳးသမီးက ေရွ႕ကဦးေဆာင္ၿပီၤး ၿခံထဲကို၀င္သြားခဲ့တယ္ ။ ေကာင္ေလးလည္း သူ႔ေနာက္က လိုက္သြားတာေပ့ါ ။

ပန္းကေလး

အပိုင္း (၂)



လွလိုက္တဲ့ ပန္းပင္ေလးတစ္ပင္ပါလား ။ အရြက္ေလးေတြက စိမ္းစိမ္းစိုလို ။ ပန္းပင္ေတြထဲမွာ
ေမေမမေတြ႕ဖူးတဲ့ ပန္းပင္တစ္မ်ိဳးပဲ ။ ရိုးတံနဲ႕ အရြက္ေတြကိုက ထူးျခားၿပီး စြဲေဆာင္မႈရွိတယ္ ။ ထူးျခားတာက ဒီပန္းပင္ကေလးမွာ ပန္းပြင့္ေလးေတြမပါဘူးေလ ။ ပန္းေလးေတြ မပြင့္ေသးတာလည္း ျဖစ္မွာေပ့ါ ။ သားေလးက အပင္ကိုပဲ အဓိကထားၿပီးေရးဆြဲတယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ဒါဟာ သားစိတ္ကူးထဲကေရးဆြဲထားတဲ့ အပင္ပဲလား ။ အျပင္မွာေရာ တကယ္ရွိႏုိင္ရဲ႕လား။ သားကဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္စြဲလမ္းၿပီး တမ္းတ ေရရြတ္ေနရတာလဲ ။ ေမေမမွာေမးခြန္းေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု၀င္လာခဲ့တယ္ ။ ပန္းကေလးေတြပြင့္ေနတယ္ ဆိုတာ ဒီအပင္ေလးကို ရည္ညြန္းတာျဖစ္မယ္လို႔ ေမေမထင္မိတာ ။ ေမေမ ပန္းခ်ီကားေရွ႕မွာ အေတာ္ၾကာေအာင္ ရပ္ေနမိတယ္ ။ ပန္းခ်ီကားထဲက ပန္းပင္ကေလး အေတာ့္ကိုဆြဲေဆာင္မႈရွိတာပါ ။ ေမေမပန္းခ်ီကားကိုၾကည့္ရင္း ဒီပန္းပင္ေလးဟာ အျပင္မွာ တကယ္ရွိေနသလားလိုွ႕ ေတြးမိတယ္ ။ ရွိတယ္ဆိုရင္ သားေလးေရရြတ္သလိုပဲ ပန္းပင္ကေလးက ပန္းကေလးေတြမ်ား ပြင့္ေနၿပီလားေပ့ါ ။ ေမေမ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္တယ္ ။ အဲဒီပန္းပင္ကေလးကို လိုက္ရွာခ်င္တယ္ ။ ဒါဆို ဘယ္ကစရွာရမွာလဲ ။ သားေလး သြားတတ္တဲ့ေနရာ တစ္ခုခုမွာ ရွိႏိုင္မလား ။ ဒီလိုနဲ႕ေမေမ တစ္ေယာက္ အျပင္ကိုထြက္လာၿပီးသူတို႔ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ပန္းၿခံေတြ ၊ ဥယ်ာဥ္ေတြထဲ လွည့္ပတ္ၿပီး ပန္းခ်ီကားထဲက ပန္းပင္မ်ိဳးကိုလိုက္ရွာမိတယ္ ။ ေနသာကုန္သြားတယ္ တူတာေလးေတာင္ မေတြ႔ပါဘူး။ ..ေမေမလည္း စိတ္ပ်က္စြာနဲ႕ပဲ..အင္း.... ဒီပန္းပင္မ်ိဳးက အျပင္မွာ တကယ္မရွိေလာက္ဘူး ထင္ပါတယ္လုိ႔ ေတြးမိတာေပ့ါ ။

ပန္းကေလး



အပိုင္း (၁)


               ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဟာအြန္လိုင္းေပၚမွာဘာလုပ္ရမွန္းမသိေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ေနခဲ့တယ္.အရင္ကဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္ေလးဟာအြန္လိုင္းေပၚမွာ ရႊင္ျမဴးသြက္လက္စြာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့တာေပ့ါ အဲဒီတစ္ခုေသာအခ်ိန္အတြင္းမွာေတာ့သူဟာမေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ဘူးေလတစ္ေန႔မွာေတာ့ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ေဒါင့္ခ်ိဳးတစ္ေနရာမွာ ပန္းပင္ေလးတစ္ပင္ကုိ ေတြ႕ခဲ့တယ္ ပန္းပင္ေလးဆိုေပမယ့္ ေျမႀကီးေပၚမွာ ေပါက္ေနတာေတာ့မဟုတ္ဘူး ပန္းအိုးေလးတစ္လုံးထဲမွာပန္းပင္ကေလးက အရြက္ေတြစိမ္းစိမ္းနဲ႕ လန္းလန္းဆန္းဆန္း သန္သန္မာမာပဲ ပန္းပင္ကေလးကိုေတြ႕ေတာ့ ေကာင္ေလးရဲ႕စိတ္ဟာ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ရပ္ၾကည့္ေနမိတယ္ သူ႕ရင္ထဲမွာပူေလာင္ေနတဲ့ အရာေတြကို ခဏေမ့သြားၿပီးေတာ့ေပ့ါ သူအၾကာႀကီးပဲ သူအၾကာႀကီးပဲ အဲဒီအပင္ေလးနားမွာရပ္ေနမိတယ္ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ေမ့ေလ်ာ့သြားတာေပ့ါ
                       ပန္းပင္ေလးဆိုေပမယ့္ ပန္းတစ္ပြင့္မွေတာ့ ပြင့္မေနဘူး အဲသလိုနဲ႕ သူပန္းပင္ကေလးကိုၾကည့္ေနတာဘယ္ေလာက္ၾကာသြားလည္း မသိဘူး ပတ္၀န္းက်င္ကိုေတာင္ ေမ့သြားတယ္ တကယ္ေတာ့ ပန္းပင္ကေလးဟာ အရြက္ကေလးေတြကိုက စြဲေဆာင္မႈရွိေနတာ သူသတိရေတာ့ ညေတာင္အေတာ္ေမွာင္လာခဲ့ၿပီေလ။ ဒါနဲ႕ သူလည္း အိမ္ျပန္လာခဲ့တယ္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ အဲဒီပန္းပင္ေလးက ပါလာလိုက္ေသးတယ္ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ပန္းပင္ကေလးက ပန္းကေလးေတြ အဲသလို မ်ိဳးပန္းပြင့္ေလးေတြကို သူတစ္ခါမွမျမင္ဖူးဘူး အနံေလးကလည္း သင္းသင္းေလးတဲ့။သူ ရီေ၀မိန္းေမာစြာနဲ႕ေပ့ါ အိပ္မက္ထဲမွာေလ ။


ဝ ဝ ဝ ဝ ဝ ဝ ° ဝ ဝ ... ။



ေမေမေရ


အကၡရာေတြမေၾကညက္ခဲ႔တဲ႔ သား


ဝလံုေရ ဝ ဆိုတာေလးကို


ထပ္ထပ္ေရးျပေနရတဲ႔


ကြၽန္ေတာ္႔ဘဝေလးကို စိတ္ပ်က္တယ္



လူတလံုး သူတလံုးဘဝတဲ႔


ကိုယ္႔ဝမ္းေလး ဝ ဖို႔ကိုယ္ေရး


ကြၽန္ေတာ္႔ဘဝစာအုပ္ေလးထဲက အကၡရာ


အရင္တုန္းကလို မညီညာေတာ႔


တက္လိုက္ က်လိုက္နဲ႔


႐ႈပ္ရွက္ခတ္ေနတဲ႔စာအုပ္ေလး


ျပန္ဖတ္ၾကည္႔ဖို႔ေတာင္


ကြၽန္ေတာ္႔ဘဝေလးကို စိတ္ပ်က္တယ္




ဗလာစာရြက္ရဲ႕အစမွာ


ေမေမေရးျပထားတဲ႔ ဝတစ္လံုး


ႀကိဳးစားတုန္းကေတာ႔ လြယ္လြယ္ဆြဲ


ေလးေၾကာင္းမ်ဥ္းထဲကခုန္ထြက္မွ


ကိုယ္႔လက္နဲ႔ကိုယ္ခ်ေရး


တစ္ခါတစ္ခါ


ဖ်က္ရာေလးေတြနဲ႔ေပါက္ၿပဲ


တစ္ဖက္စာမ်က္ႏွာေလးပါ မင္စြဲေနတတ္တဲ႔


ကြၽန္ေတာ္႔ဘဝေလးကိ ုစိတ္ပ်က္တယ္




ေန႔တိုင္းေရးရတဲ႔ ဝလံုး


စာအုပ္ေလးအဆံုးမွာ


ကြၽန္ေတာ္႔စာရြက္ေလးေတြစုတ္…ၿဖဲ


သံသရာက


ပုဒ္မ





ခ်



ခင္


ေနာက္တစ္အုပ္ထဲလဲ


ဝလံုးေလးေတြခ်ေရးခိုင္းအံုးမယ္႔


ကြၽန္ေတာ္႔ဘဝေလးကို စိတ္ပ်က္တယ္



ငိုလည္းတြန္႔ ရယ္လဲေကြး


ကြၽန္ေတာ္႔ဘဝ ဝလံုးေလးလွဖို႔


သံသရာအဆက္ဆက္မွာေတာင္


မေရးတတ္ေသးတဲ႔ကြၽန္ေတာ္


စာအုပ္ေလးရဲ႕အဆံုးသတ္


ပုဒ္မ


ခ်တတ္ဖို႔ဆိုတာကေတာ႔ ....





ညီ ရဲ

ေမြးေန႔



ဘဝ....ရွာ...

ကဗ်ာ....တဲ႔...

ပဲ႔တင္သံမဲ႔....အနာ...

ပင္လယ္ကေတာ႔…ျပာ…လို႔...


ညီရဲ

ရြာငယ္ေလး …ေတး ငယ္ငယ္



မင္း… သိလား

အဲဒီ ....ခ်ိနဲ႔နဲ႔ ရြာငယ္ေလးေပါ႔ ။

ေက်ာက္သင္ပုန္းႏွစ္ခ်ပ္ရဲ႔မ်က္ႏွာစာမွာ

ဘဝဆိုတာကို အေျဖထုတ္

တင္းတင္းဆုပ္ထားတဲ႔

သူ႔လက္ဖဝါးႏုႏုထဲက ေဘာပင္ေလး

ပစၥဳပန္ကို (အမိုးအကာမလံုတဲ႔)

ေျမစိုက္တဲေလးထဲက ပံုေဖာ္

အနာဂတ္ကို ေလွာ္ခပ္္မလို႔တဲ႔ ။



မင္း… သိလား

အဲဒီ...ခ်ိနဲ႔ေနတဲ႔ ရြာငယ္ငယ္ေလးေပါ႔ ။

ယံုၾကည္ခ်က္အျပည္႔နဲ႔ ျဖန္႔ခ်

ေဟာင္းႏြမ္းလွတဲ႔ သင္ဘုန္းႀကီးဖတ္စာအုပ္ေလးမွာ

ဘဝဆိုတာကို ႀကိဳးစားစာလံုးေပါင္း

သူ

အရာရာကို ကုန္းေၾကာင္းခ်ီတက္မလို႔တဲ႔ ။



မင္း… သိလား

အဲဒီ ....ခ်ိနဲ႔နဲ႔ ရြာငယ္ေလးေပါ႔ ။

ၾကမၼာဘယ္ေလာက္႐ုိင္း႐ုိင္း

တံတိုင္းဘယ္ေလာက္ကာကာ

ဆာလာအိတ္ ခါးစီးထားရပါေစ

သူ႔သားသမီးေတြအတြက္ အိပ္မက္

ပညာတတ္ႀကီး ျဖစ္ကိုျဖစ္ရမယ္တဲ႔ေလ ။



မင္း… သိလား

အဲဒီ ....ခ်ိနဲ႔ေနတဲ႔ ရြာငယ္ငယ္ေလး

ကမာၻနဲ႔ ေဝးေနေသးသတဲ႔

သူ...ႀကံဳး႐ုန္းေ႐ွ႔ဆက္

မနက္ျဖန္အတြက္ အားယူ

ဆြဲကူမဲ႔ တြဲလက္ေတြ လိုအပ္ေနတာ ။



မင္း… သိလား

အဲဒီ တစ္ေခ်ာင္းထိုး ဝါးတံတားမွာ

ေက်ာင္းသြားေနရတဲ႔ ရြာငယ္ေလး...

ဲျမိဳ႔ျပနဲ႔ေဝးေနေသးသတဲ႔….



စလံုးနဲ႔ရန္ကုန္

ေန႔ခ်င္းျပန္ေက်ာင္းတက္

မင္း ကေလးရဲ႕တစ္ရက္စရိတ္ေလာက္

(ျပည္သူရဲ႕ဘဏၰာမပါပဲ) မင္းအေသြးအသားထဲက

ေဟာဒီဘက္မွာ တစ္ခါေလာက္

“က်” မေပ်ာက္ခ်င္ ေနပါ

ျဖဴစင္ေသာႏွလံုးသားမ်ားကိုဆြဲဆုတ္

မင္း ထုတ္မယ္႔ပုဒ္မမွာ

(အဲ႔ဒီ ရြာငယ္ငယ္ေလးအတြက္)

မုဒိတာပါရင္ ေတာ္ပါၿပီ ။


ညီရဲ
(ငါးသံုး ပရဟိတ)

ပ်ိဳးပင္ကေလးရဲ႕ အတၳဳပၸတၱိ


အေမပ်ိဳးခဲ့တဲ့သားေလ
ခုထိ ပန္းတစ္ပြင့္မွ မပြင့္ရေသး
ေဆးေပ့ါလိပ္မီးခဏခဏေသသလိုမ်ိဳး
ဖြာရိႈက္မႈစြမ္းအင္ေတြ ရပ္တန္႔
နိမ့္ျမင့္သ႑ာန္ေတြ ေငးေမာ
ႏႈတ္ခမ္းပင္လယ္ထဲေမ်ာလို႔
ခုထိ ပန္းတစ္ပြင့္မွ မပြင့္ရေသး။

ေဟာဒီ ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးကို
သားရဲ႕ အၿပဳံးပန္းပြင့္ေတြနဲ႕
ဆန္းက်ယ္လက္ျဖာသြားေစဖို႔
ပ်ိဳရြယ္မႈေတြ အစြမ္းကုန္ ဆန္႔ထုတ္လုိ႔
မိခင္ပထ၀ီေမတၱာအေငြ႕ေတြနဲ႕
အားအင္ေတြျပည့္ခဲ့ေပမယ့္လည္း
သားေလ
ခုထိ ပန္းတစ္ပြင့္မွ မပြင့္ရေသး။

ဘ၀ကို
ေဟာဟို တိုက္မ်က္ႏွာစာထက္က
အလွဆင္ ေက်ာက္ျပားတစ္ခ်က္လိုမ်ိဳး
ရင္မခုန္ခ်င္ပါဘူးေလ
အဆန္သေဘာနဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို
ေလးစားအားက် အတုယူၿပီး
ျမစ္ကို
အလ်ားလိုက္ ကူးခတ္ေနဆဲမို႔
သားေလ
ခုထိ ပန္းတစ္ပြင့္မွ မပြင့္ရေသး။

အပ်ိဳးခံခဲ့ၿပီးမွ
ရွင္သန္ဖို႔ မတြန္႔ဆုတ္ေတာ့ဘူး
အလူးအလြန္႔ေတြနဲ႕
ေလာက သံစဥ္ထဲမွာ
ဟာမိုနီ က်က် ရွင္သန္ဖို႔ ႀကိဳးစားတတ္ခဲ့ပါတယ္
ဒါေပမယ့္
သားေလ
ခုထိ ပန္းတစ္ပြင့္မွ မပြင့္ရေသး။ ။



အလင္းႏွစ္
(၂၀၊ ဇြန္လ၊ ၁၉၉၉)

ငပိန္



စက္ရုံတစ္ရုံထဲကထြက္လာတဲ့
ပါကင္ထုတ္ပိုးၿပီးသားပစၥည္းေတြလို
အရႈံးေတြ
တစ္ခုၿပီး တစ္ခု ခမ္းနားစြာက်ေရာက္လာရဲ႕
ကၽြန္ေတာ္ ငပိန္ေပ့ါေလ။

အမ်ားနည္းတူ ရႈံးတဲ့
ရႈံးၿပီးသားအရႈံးေတြရယ္
ပုဂၢလဆန္ဆန္
အျမတ္မရွိ ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ အရႈံးေတြရယ္
ျဗဳန္းဆို က်ေရာက္လာတတ္တဲ့
အတိတ္ဘ၀က ကုန္ရႈံးေတြရယ္
အလိုမတူဘဲ အႏိုင္က်င့္ခံခဲ့ရတဲ့
ကၽြန္ေတာ္ ငပိန္ရယ္ပါေလ။

ေဟာဒီ
ပါးလွ်ပ္လွ်ပ္ ပိန္သြယ္သြယ္ေကာင္ကေလး
အေဖအေမရဲ႕ အေထြးဆုံးႏွလုံးသားေလး
ဘ၀ကို
ခပ္မွိန္မွိန္ အျပည့္အ၀ ေတာက္ပခ်င္တဲ့ေကာင္ကေလး
လူတခ်ိဳ႕ရဲ႕ ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းသတ္မွတ္ခ်က္ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ
ေဖါက္ျပားေနတယ္လို႔ စြပ္စြဲခံေနရတဲ့ေကာင္ကေလး။
အခုထိ
ရႈံးၿပီးရင္း ရႈံးရင္း
နာၿပီးရင္း နာရင္း
ေဟာဒီ
ပါးလွ်ပ္လွ်ပ္ ပိန္သြယ္သြယ္ေကာင္ေလးရယ္ပါေလ။

အႏုပညာကို
တိမ္ေတြလို တစ္ခမ္းတစ္နား ခင္းက်င္းခ်င္ရဲ႕
ဘ၀ကို
လူတစ္ေယာက္ထက္ လူတစ္ေယာက္ပီပီျဖစ္ခ်င္တဲ့
ေဟာဒီ
ပါးလွ်ပ္လွ်ပ္ ပိန္သြယ္သြယ္ေကာင္ေလးရယ္ပါေလ။

ဆပ္ျပာ ပူေဖါင္းလိုအေရခြံနဲ႕
ေလာကကို အရြဲ႕တိုက္ခ်င္ေသးရဲ႕
ေန႔ရက္ေတြကို အရသာမရွိဘဲ မကိုက္ဖဲ့ခ်င္သူ
ေဟာဒီ
ပါးလွ်ပ္လွ်ပ္ ပိန္သြယ္သြယ္ေကာင္ေလးရယ္ပါေလ။

ေသခ်ာမယ့္ေန႔ရက္ေတြကို က်စ္လစ္စြာထုတ္ပိုးရင္း
ေလာကကို စီးခ်င္းထိုးဖို႔
ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္မဆုတ္ဘူးဆိုတဲ့
ေဟာဒီ
ပါးလွ်ပ္လွ်ပ္ ပိန္သြယ္သြယ္ေကာင္ေလးရဲ႕
အရိုးအၿပိဳင္းၿပိဳင္း တံတိုင္းခတ္ထားတဲ့ရင္ခြင္ထဲ
သူမ
မ၀င္ရဲတာ
မဆန္းပါဘူးေလ . . . ။ ။


အလင္းႏွစ္
(ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္း၊ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ)

အႏြမ္းအမွည့္


ပင္စည္ဆီက
ဘာအဆက္အသြယ္မွမရေတာ့
ေနရာင္ျခည္က
တစ္ဘ၀လုံးကို ၀ါးမ်ိဳ
လမ္းခုလပ္
ေရွ႕ဆက္၍ မရေတာ့ေပ။ ။



အလင္းႏွစ္

ေလးေထာင္႕ဆန္ေသာ ပန္းကေလးမ်ား


မီးေရာင္ေလးစိမ္းေနတာ မစိမ္းတတ္တဲ႕သူ
မီးေရာင္ေလးမစိမ္းတာ စိမ္းတတ္တဲ႕သူ
ဒီလိုေျပာရင္ ရက္စက္တယ္...တဲ႕
သူက။

ဆန္႕ငင္ဆန္႕ငင္ လိႈင္းအလ်ား
မင္းမ်ားေမွ်ာ္ေနျပီလား
တံခါးဖြင္႕ထားတိုင္း
လာေစခ်င္တဲ႕သူေရာက္မလာဘူး...တဲ႕
သူက။

ဘယ္ေလာက္ေ၀းမွန္းမသိတာေတာင္
မ်က္ေစ႕မိွတ္ျပီး နီးတယ္တဲ႕
အက်ယ္ၾကီးေအာ္ေတာ႕ မွန္သလိုလို
မငိုပဲနမ္းတာ အလြမ္းအဖြင္႕..တဲ႕
သူက။

လက္ေတြကေျပာတယ္
မ်က္လံုးေတြကၾကားတယ္
ခပ္ရႊန္းရႊန္းရယ္သံေတြ
တမွ်င္းမွ်င္းရိႈက္သံေတြ
မထိခလုပ္ ထိခလုပ္
ခလုပ္ထိရင္ ျငိတတ္သည္...တဲ႕
သူက။

မျမင္ပဲလာသြားတဲ႕သူေတြကို
အစဥ္ပဲရွာေနရတဲ႕
ရင္ကြဲနာလို႕ေျပာရင္
ရယ္ဦးမယ္
ခင္ဗ်ားက။ ။



ဇြန္မိုးသစ္

အဆက္ဆက္

ၾကီးေကာင္ၾကီးမားက်မွ

ေရးလက္စ

ေတြးလက္စ

ေျပာလက္စေတြကို

စာရင္းခ်ၾကည္႔ေတာ႔

အမယ္မယ္

ႏွစ္ဆယ္ႏွစ္ ႏွစ္ဆယ္မိုးေတာင္မကေတာ႔ဘူး။



ဒိုင္းကိုယူမွာလား

ဓားကိုယူမွာလား

တစ္ခုပဲရမယ္

အဓမၼကိုယူမွာလား

ဓမၼကိုယူမွာလား

တစ္ခုပဲရမယ္

သစၥာတရားဟာငါတို႔အိမ္ရာ

ယံုၾကည္ခ်က္က ကမၻာ။



ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြအရြယ္ေရာက္တာ

သူ႕႕ ကိစၥ

အဲဒါေနေပ်ာ္တဲ႔ကိစၥ

သားသတ္သမားရဲ႕ ေသြးကိုျမင္တာ



Your browser may not support display of this image.


ငါ႔ကိစၥ

အဲဒါေသေပ်ာ္တဲ႔ကိစၥ။



သူငယ္ခ်င္းမ်ား...

မိုးဆီကိုေျပးရင္ေျမနဲ႔ေ၀းတတ္ရဲ


မိုးကိုပဲလွမ္းလွမ္း

ေျမကိုပဲထမ္းထမ္း

ေလးေလးပင္ပင္။ ။






ဇြန္မိုးသစ္

မင္းေပးတဲ႔ ကဗ်ာ



လြမ္းေနၾကပါပဲ

သက္တန္႔တစ္စင္းလိုဒီည

ခပ္ေကြးေကြးေလး လြမ္းလိုက္ပါရေစ



တစ္ခ်ိန္ကပါဆိုတဲ႔

ဆံုေနၾက ကဖီးရဲ႕အေမ႔မ်က္ႏွာ

ခ်ဳပ္႐ုိးပ်ယ္ညေနခင္း

ခုထိ

အားလံုးဟာနာရီၾကည္႔မိတိုင္း

အတိုင္အေဖာက္ညီညီ

အိမ္ျပန္ေနာက္က်တုန္းပဲ သူငယ္ခ်င္း



မခြဲပဲ

လြဲသြားတဲ႔ ဆံုမွတ္တစ္ခုစာေလးမွာ

တို႔နာရီေလးအရည္ေပ်ာ္က်

လိုက္ပါသြားၾကတဲ႔ရထားေလးမွာ

တို႔ေတြအတြက္

ဆိုက္ေရာက္ရာျပဘူတာေလးမ်ားေပ်ာက္ဆံုး

အခုထိလဲ ခုတ္ေမာင္းေနရတုန္းပဲေလ



မေထြးအသား ခါးလို႔

ေဆးဖို႔ပင္လယ္ႀကီး ေရွ႕ေရာက္လာတာေတာင္

ခ်ည္ေႏွာင္ခံထားရတဲ႔လက္ႏွစ္ဖက္

ဘယ္ခြက္ကိုမွကိုင္ခြင္႔မေပး

ဟုတ္တယ္...

တို႔ေတြေဝးခဲ႔ၾကျပန္ၿပီ..သူငယ္ခ်င္းေရ



မိုးမိေနသူခ်င္းအတူတူ

ခဏတစ္ျဖဳတ္နဲ႔ေတာ႔

ဘယ္တံစပ္ျမိတ္ ေအာက္မွာမွ

ရပ္မေစာင္႔ခ်င္ေတာ႔တာ အမွန္ပါ



အတင္းအၾကမ္း ေက်ာ္ျဖတ္သြားၾကတဲ႔ သကၠရာဇ္အိုေတြ

ပ်ိိဳ႕အန္ေနတဲ႔ စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾက ညေနခင္းမ်ား

လိုအပ္မႈ ပါးပါးဆြတ္ထားေသာ အနံ႔အသက္ေတြၾကားမွာ

ငါအခုေရးတဲ႔ ကဗ်ာေလးေတာင္

အသက္ဓါတ္ေငြ႔ေငြ႔သာ ေဖ်ာ႔ေလ်ာ႔ရဲ႕



ဘယ္လိုအခ်ိဳးနဲ႔ ခ်ခ်

ႏွစ္ဆႏွစ္ဆရေနတဲ႔ လူတစ္စုစာကိုယ္က်ိဳးအတြက္လဲ

ငါတို႔ အိမ္ေဝးေျခသလံုးေလးေတြက

ထမ္းပိုးထားၾကရေသးတယ္ေလ



ႏူိင္ငံတစ္ကာကေပးတဲ႔ လတ္မွတ္ေတြနဲ႔

ကိုယ္႔အိမ္ေတာ္ ကိုယ္ျပန္

သယံဇာတပံုထက္

အိမ္ေတာ္စီးဖိနပ္နဲ႔တက္ေလွ်ာက္

ပညာတတ္အိုးမဲသုတ္သူ လူတစ္စုေလာက္ေတာ႔

ငါ႔တို႔ဘဝေတြလဲ

ေမာက္မာျပခ်င္ေသးရဲ႕ ။



ရင္နဲ႔ရင္းမွရတဲ႔အသိမွာ

တစ္ခါကျဖဴစင္ျခင္းနဲ႔

လင္းလြင္႔ခဲ႔ၾကဘူးတယ္

သင္႐ုိးညႊန္းတန္းအသစ္နဲ႔

ေရွ႕ျဖစ္ေဟာသူမ်ားရဲ႕လက္မွာလဲ

ေတာက္ေခါက္ခဲ႔ၾကဘူးတယ္

ငါတို႔ရဲ႕အာရုံဦးကို

ငါတို႔ပဲသီက်ဴးပါရေစ



အေမွာင္အထပ္ထပ္မွာ

ခရီးဆက္ေနတဲ႔လူငယ္

ကမာၻကုန္ က်ယ္သေရြ႕ေပါ႔



မနက္ျဖန္မနက္မွာလဲ

ႏွင္းဆီတံတိုင္းနဲ႔

ပန္း႐ုိင္းပြင္႔တဲ႔တိုင္းျပည္ဆိုတာ....။




ညီရဲ

မိုးေတြရြာတဲ႔ ည


ဒီညအျပင္မွာ မိုးေတြရြာတယ္...

ေကာင္းကင္နက္ထဲ ပ်ံတက္သြားတဲ႔ ေလယာဥ္ပ်ံၾကီးမွာ

ငါ႔အိပ္မက္တစ္ျခမ္းက... .. .

အိမ္ကိုတမ္းတလို႔.... ...

ဘယ္လိုလြမ္းရမလဲ အျဖဴေရာင္ေကာင္မေလးရယ္... .. .

ဒီညအျပင္မွာ မိုးေတြရြာတယ္...

လြမ္းစရာေကာင္းတဲ႔...

အဲ႔ဒီ.. ေမွ်ာ္လင္႔ျခင္းေကာင္းကင္နက္မွာ.. .

ငါ႔အိပ္မက္ပန္းတစ္ျခင္း.. .

ႏြမ္း..ေလ်ာ႔..ေၾက..မြ..

ဘယ္လိုလြမ္းရမလဲ အျဖဴေရာင္ေကာင္မေလးရယ္... .. .

ဘယ္လိုလြမ္းရမလဲ အျဖဴေရာင္ေကာင္မေလးရယ္..

လက္ဆုတ္လက္ကိုင္ ျပစရာဆိုလို႔

နင္ေပးတဲ႔ ဓါတ္ပံုေလးေတြ

နင္ေပးတဲ႔ အသံေလးေတြ

နင္ေတြးတဲ့ ခံစားမႈေတြ

ငါ႔ အိဎ္မက္ေလးမွာရွိတယ္

အိပ္ေနလိုက္ပါ အျဖဴေရာင္ေကာင္မေလး

ငါ............

ဓါတ္ပံုေလးမွာ ကဗ်ာေတြေရးေနတယ္




ညီရဲ

ဇာတ္လမ္းကအရွင္းၾကီးပဲ


ႏွာေခါင္းကေသြးထြက္

ေကာင္မေလးကငိုမဲ႔မဲ႔

မင္းသားကႏွစ္သိမ္႔လ်က္

ကဲဘာဆက္ျဖစ္မလဲ။

အေမၾကီးကႏွလံုးေရာဂါ

ေ၀ဒနာကမသက္သာ

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သိပ္ခ်စ္တာ

ကဲဘာဆက္ျဖစ္မလဲ။

ေသနတ္သံေတြတညံညံ

မင္းသားကလက္စြမ္းထန္

ေကာင္မေလးကအဖမ္းခံ

သူ႕ကိုကယ္ဖို႔ၾကိဳးစားျပန္

ကဲဘာဆက္ျဖစ္မလဲ။

ေတာအရပ္မွာေမြးတာမွန္

ျမိဳ႕ကိုမွအထင္ၾကီးျပန္

ျမိဳ႔ေရာက္ေတာ႔သိပ္မဟန္

ကဲဘာဆက္ျဖစ္မလဲ။

ဇာတ္လမ္းကအရွင္းၾကီးပဲ

ခင္ဗ်ားနားမလည္ေသးဘူးလား

ႏွစ္ေထာင္ပဲေျပာေျပာ

တစ္ဆယ္ပဲေျပာေျပာ

စားေလာက္ေသာက္ေလာက္မရွိဘူး

ခင္ဗ်ားနားမလည္ေသးဘူးလား

အစိမ္းပဲရင္႔ရင္႔

အစိမ္းပဲႏုႏု

ေမ်ာက္ဇာတ္ကေမ်ာက္ဇာတ္ပဲ

ခင္ဗ်ားနားမလည္ေသးဘူးလား

ဆြမ္းစားေက်ာင္းကေအာ္ေအာ္

သခ်ၤ ိဳင္းကေအာ္ေအာ္

အူသံကအူသံပဲ

မစင္နဲ႔ေရႊခြက္ ခင္ဗ်ားအသံမထြက္ရင္ေတာင္

သစၥာတရားက ငယ္သံပါေရာ႔မယ္

၀မ္းအခ်ခံခ်င္သူေတြနဲ႔

ပ်ားရည္အတုမ်ား

ခင္ဗ်ားနားမလည္ေသးဘူးလား

ဇာတ္လမ္းကအရွင္းၾကီးပဲ

ကဲဘာဆက္လုပ္မလဲ။

ဇြန္မိုးသစ္

တာလီခ်ိဳးထားတဲ႕ စီးကရက္မ်ား



နံရံတစ္ခ်ပ္ၾကားက

စကားေျပာသံအခ်ိဳ႕မွာ

တစ္ကိုယ္စာေတာင္ေနစရာမရွိခ်င္ဘူး

စားပြဲစြန္းနဲ႕ နာနာေတာက္လိုက္တယ္

စကၠဴေညွာ္နံ႕ မ်ားက ဗလံုးဗေထြး

မီးခိုးျဖစ္ခဲ႕ ရတဲ႕ ဘ၀ေတြမွာေတာင္

ဂုဏ္သိကၡာတစ္ခုေၾကာင္႕႕

အေတာ္အတန္ က်စ္လ်စ္သင္႕ ရဲ႕

လာပါေစကြယ္

သမားေတြလည္းအိုမွ

မိန္းမေတြလည္းပ်ိဳမွ

အတိုအစေတြရဲ႕ ဆက္ေၾကာင္းမွာ

ခ်စ္ျခင္းေမတၱာအတြက္ သ၀ဏ္လႊာပါ,ပါတယ္။

ေနရင္းထိုင္ရင္းဖြာထုတ္ပစ္လိုက္

ဗာဂ်ီနီးယားေတြရဲ႕ အသုဘဖိတ္စာဟာ

နီကိုတင္းေတြရဲ႕ ရင္႕ က်က္မွဳပဲျဖစ္တယ္

မဆီမဆိုင္

အဆုတ္နာ။ ။

ဇြန္မိုးသစ္

ခရီးရွည္ရဲ႕ေတာင္ပံမ်ား




ျပန္မလာႏိုင္တဲ႔သူေတြရဲ႔အေၾကာင္းကို

အိပ္တန္း၀င္ေစာတဲ႔ငွက္ေတြကိုေမးၾကည္႕လို႔မရဘူးေလ။

အဆီးအတားေတြက

နီးရာဓားျဖစ္ခဲ႕ေလျပီလား

ကိုယ္႔ေသြးနဲ႔ကိုယ္စည္းရိုးကာခဲ႕

သူရူးသူမိုက္တို႔ကို

ဂုဏ္ေတာ္တစ္ေထာင္နဲ႔တိုက္ရတာလည္း

မတန္လွပါဘူး သူငယ္ခ်င္းတို႕ ရယ္။

က ဲဒါဆိုဘယ္လိုလုပ္မလဲ

ျပဳသူေတြသစ္ခဲ႔ေပမယ္႔

ျဖစ္သူေတြ မေဟာင္းခဲ႔ျပန္ဘူး

ဟိုးတုန္းကေတာ႕

ယံုၾကည္ခ်က္ဆိုတာ

ႏွလံုးသားေထာင္႔ခ်ိဳးမွာ လူလစ္တုန္းကပ္ခဲ႔တဲ႔စာတစ္ရြက္

ခုေတာ႕

ေသြးအဟုန္အဆက္ဆက္။

ထက္ျမက္ရိုးရွင္းမႈေတြကို

ကမၻာမေၾက ေၾကကြဲမႈေတြနဲ႔

နာနာက်င္က်င္ ဘယ္ေလာက္အထိတိုင္းတာေနရဦးမွာလဲ

ေအာင္ပြဲဟာေမွာ္ရံုေတာကအိပ္မက္မွ

မဟုတ္တာ

ရန္သူဟာ အားမနာတတ္ဘူးေလ။

ငါတို႔ အိပ္တန္း၀င္ေစာရင္ေတာ႕

အနာဂတ္ဟာအေမွာင္မွာႏိုးလိမ္႔မယ္

ကာလရွည္။

ဇြန္မိုးသစ္

အိပ္မက္တမ္းခ်င္း




အတိတ္ဆိုတာကို ေခါက္သိမ္း

ေဟာဒီ...အစိမ္းေရာင္ ေန႔ရက္ေတြဟာ

မုန္တိုင္းမွာ ယိမ္းက...

မစဲတမ္းရြာတဲ႔မိုးလို

ကြ်န္ေတာ္...သူ႔ကို......

အံု႔အံု႔မိႈင္းမိႈင္း တမ္းတလို႔... ...

အေျဖထြက္ၿပီးသား အဲ႔ဒီဇာတ္မွာမွ

ပုစာၦတစ္တစ္ပုဒ္ကို ဆက္တြက္

ဒီရလာဒ္နဲ႔ပဲ ေနတတ္တဲ႔ေကာင္ေလ.....

သံဇဥ္ေတြ မပ်က္သုန္းသေရြ႔ေပါ႔..

ကြ်န္ေတာ္ပိုင္ဆိုင္ေနတဲ႔ ေန့ရက္ေတြဟာ

ခ်စ္သူနဲ႔ အတိတ္ကိုေမွ်ာ္ေငး

တိတ္တိတ္ေလး ေတးဆို

အၿမဲ ေနၫိဳေနတဲ႔ဘဝပါ.... ... .. .



ညီရဲ


ဖီးနစ္ငွွက္ရဲ႕အလြမ္း



မင္းနဲ႕ေတြ႕မွ

ရင္ထဲက အိပ္ေမာက်ေနတဲ့

ဖီးနစ္ငွက္ရဲ႕ ေတာင္ပံႏွစ္ဖက္

တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခတ္သံ ၾကားတယ္

ရႊမ္းပတဲ့ လေရာင္အၾကည့္ေလးနဲ့အတူ

ငါ့ရဲ႕ ဖီးနစ္ငွက္ကေလးက

သံစဥ္လွလွေတြဖန္ဆင္း

သီခ်င္းေလးေတြဆိုညည္းတယ္

ၿပီးေတာ့

နရီဆန္ဆန္အျပံဳးေတြက

ငါ့ငွက္ကေလး ေျပးမထြက္ေအာင္

ေႏွာင္ႀကိဳးေတြ အထပ္ထပ္ပတ္

ကဗ်ာေလးေတြ ေရးတတ္ေစတယ္

သီခ်င္းေတြဆို

ကဗ်ာေတြညည္း

အ္ိပ္မက္ကေလးမၿပီးခင္

မင္းရဲ႕လက္ေတြက

စုတ္ခ်က္တစ္၀က္တစ္ပ်က္ေတြနဲ႔

အလင္းအေမွာင္ အေရာင္ေတြေရာစပ္

ေဘာင္ေလးဘက္ခတ္ၿပီး

စိတၱဇ ပန္းခ်ီကားတခ်ပ္နဲ႔

လြမ္းတတ္ေအာင္ ထားခဲ့ေပါ့


ညီရဲ
(၃ လပိုင္း သရဖူ မဂၢဇင္း ၁၉၉၉)